Categorie: Presentaties

Pascal is een ervaren motorreiziger, motorkoerier en vertrouwd gezicht op overland meetings.

In 2017 had hij het plan opgevat om een vriend op te zoeken die al jaren werkzaam is in Bangkok . En als je als motard moet kiezen tussen 15 uur krampachtig op een vliegtuig zitten of een 6 maanden lange motortrip doen dan ga je toch voor het laatste zeker.

Dit verhaal vertelt de reis vanuit Vlaanderen naar Bangkok doorheen Iran , de stans om vervolgens aan te sluiten bij een konvooi die ons 30 dagen vanuit Kazachstan door de Chinese provincies van Sinkiang, Tibet , Yunan naar Laos , zou leiden , om daar de reis verder te zetten naar Thailand.

Een groot deel van dit verhaal gaat over wat je staat te wachten bij het reizen in konvooi door China , het verkrijgen van de nodige documenten, de specifieke regels , de talloze problemen, maar de eeuwige band en vriendschappen die tijdens dit konvooi ontstaan zijn.

Met de vertrekdatum vastgelegd op het vroege voorjaar van 2020, planden en bereidden we onze reis voor van onze woonplaats in Nederland naar Kaapstad in Zuid-Afrika. Toen sloeg de COVID toe. In eerste instantie hoopten we de storm thuis uit te zitten. In september 2020 realiseerden we ons dat wachten geen oplossing zou zijn. We besloten om gewoon naar het zuiden te rijden en te zien wat er zou gebeuren. We mikten op Marokko.

De grens met Mauritanië was op dat moment nog gesloten, maar we hoopten dat tegen de tijd dat we daar zouden aankomen, de situatie zou veranderen. Het tegendeel is gebeurd. Meteen nadat we Marokko waren binnengekomen, sloot het land al zijn grenzen en zaten we in de val. Met de vrijheid van het rondzwerven door de woestijnen en bergen van Marokko, kunnen we ons geen betere plaats voorstellen om opgesloten te zitten tijdens de COVID-pandemie.

Eindelijk opende Marokko zijn grenzen weer. Met Europa, niet met zijn Afrikaanse buurlanden. Na zes maanden besloten we om terug te gaan naar Europa. Niet om terug naar huis te gaan, maar om verder te reizen. We laadden onze fietsen op een container in Rotterdam met bestemming Kaapstad. Een nieuw hoofdstuk begon, toen we een paar weken later in Zuid-Afrika op de startknop van onze motoren drukten. Open grenzen en nieuwe landen om te verkennen, recht voor ons.

Hoewel niet veel zeker is deze dagen, is er één ding dat we zeker weten. Vanaf hier is de enige weg omhoog!

Aan het begin van onze tweejarige reis, voornamelijk over het Afrikaanse continent, komen we vast te zitten in Soedan, met de onrust van de burgeroorlog in Ethiopië onder onze neus en de beperkingen van Covid op onze rug.

Gestrand in de dorre, onherbergzame steppe van de driehoek Soedan-Ethiopië-Zuid-Soedan, stuiten we op een bruisende bron van menselijkheid die ons op haar golven door de komende moeilijkheden voert.

Overweldigd door de onuitsprekelijke gastvrijheid die we ontvingen en door de complexiteit van de contexten waarin we ons mochten onderdompelen, voelen we nu de drang om door te geven wat we ervaren hebben.

De tijd doorgebracht in de dorre woestijnstaat Soedan, die voor veel reizigers eerder een hindernis dan een hoogtepunt is, overtreft in zijn emotionele intensiteit alle andere ervaringen van onze derde reis van 24 maanden tot nu toe.