Categorie: Presentaties 2022

In 2013, tijdens het backpacken in Peru, leerde Egle motorrijden met de hulp van een passerende motorrijder. Ze kocht een 150cc motor in Nazca, en vertrok om door Zuid-Amerika te rijden voor twee jaar over de Peru-Tierra del Fuego-Colombia route met weinig kennis, geen ervaring, en geen uitrusting.

Sindsdien is Egle hopeloos verslingerd geraakt aan avontuurlijk rijden en Zuid-Amerika. Ze keerde een paar jaar later terug om het continent te doorkruisen op haar DR650, motorreizen te leiden en de Dakar Rally van dichtbij mee te maken.

Of je nu een doorgewinterde reiziger bent of iemand die net begint, Egle heeft misschien wel een paar tips over het reizen door Zuid-Amerika en het overleven in het Andesgebergte - zowel op een 150cc als een 650cc.

Vanuit Nederland helemaal naar Pakistan en Sri Lanka met één jaar rijervaring en vertrekken zonder enige mechanische - en off-road ervaring. Klinkt als een plannetje, toch?! Laten we eens kijken hoe dat ging voor Itske ... Spannende verhalen gegarandeerd!

Hallo, ik ben Fanette Cyclette van Eyes & Tyres, een 34-jarige Française die op enkele reis vertrok en motor ging rijden down under… gewoon om te zien hoe anders het leven kan zijn wanneer dromen werkelijkheid worden!

NIEUW-ZEELAND / Op een dag besloot ik mijn spullen in dozen te pakken, mijn baan op te zeggen en afscheid te nemen van mijn familie en mijn vrienden. Zo verliet ik Europa 4 jaar geleden en vloog naar Nieuw-Zeeland met een vaag idee maar zonder plannen. Een jaar lang zigzagde ik rond de twee eilanden op een BMW 650 GS, ongeacht de weg- en weersomstandigheden, kampeerde in de bosjes en brak enkele botten tijdens mijn eerste off-road ritten. Na 26 000 kilometer en honderden verbazingwekkende ontdekkingen in prachtige landschappen, nam ik een ander vliegtuig om over de sloot te gaan… naar Australië!

OZ / De 3 maanden die gepland waren, werden 3 jaar. Omwille van de uitgestrektheid van het land, omwille van covid, en om andere redenen zoals de noodzaak om de reis te financieren of om mijn oude beschadigde Suzuki dr650 te herstellen.
Ik heb 76 000 kilometer door dit gekke land gereden… en ik ben nog steeds niet klaar !

Ik begon deze reis zonder ervaring, bijna zonder rijvaardigheid en zonder mechanische kennis. Maar vooral zonder zelfvertrouwen. Ik was bang, maar vastbesloten om het te proberen. En ik ben vaak gevallen – nog steeds. Ik huil soms en ik lach vaak. Ik flip en geef niet op.

Rijden en al die mensen onderweg ontmoeten is de opwindendste ervaring. Anderen aanmoedigen om hun gevoel te volgen en te proberen hun passie te verwezenlijken door mijn eigen reis te delen is absolute opwinding en vreugde!

Pascal is een ervaren motorreiziger, motorkoerier en vertrouwd gezicht op overland meetings.

In 2017 had hij het plan opgevat om een vriend op te zoeken die al jaren werkzaam is in Bangkok . En als je als motard moet kiezen tussen 15 uur krampachtig op een vliegtuig zitten of een 6 maanden lange motortrip doen dan ga je toch voor het laatste zeker.

Dit verhaal vertelt de reis vanuit Vlaanderen naar Bangkok doorheen Iran , de stans om vervolgens aan te sluiten bij een konvooi die ons 30 dagen vanuit Kazachstan door de Chinese provincies van Sinkiang, Tibet , Yunan naar Laos , zou leiden , om daar de reis verder te zetten naar Thailand.

Een groot deel van dit verhaal gaat over wat je staat te wachten bij het reizen in konvooi door China , het verkrijgen van de nodige documenten, de specifieke regels , de talloze problemen, maar de eeuwige band en vriendschappen die tijdens dit konvooi ontstaan zijn.

Met de vertrekdatum vastgelegd op het vroege voorjaar van 2020, planden en bereidden we onze reis voor van onze woonplaats in Nederland naar Kaapstad in Zuid-Afrika. Toen sloeg de COVID toe. In eerste instantie hoopten we de storm thuis uit te zitten. In september 2020 realiseerden we ons dat wachten geen oplossing zou zijn. We besloten om gewoon naar het zuiden te rijden en te zien wat er zou gebeuren. We mikten op Marokko.

De grens met Mauritanië was op dat moment nog gesloten, maar we hoopten dat tegen de tijd dat we daar zouden aankomen, de situatie zou veranderen. Het tegendeel is gebeurd. Meteen nadat we Marokko waren binnengekomen, sloot het land al zijn grenzen en zaten we in de val. Met de vrijheid van het rondzwerven door de woestijnen en bergen van Marokko, kunnen we ons geen betere plaats voorstellen om opgesloten te zitten tijdens de COVID-pandemie.

Eindelijk opende Marokko zijn grenzen weer. Met Europa, niet met zijn Afrikaanse buurlanden. Na zes maanden besloten we om terug te gaan naar Europa. Niet om terug naar huis te gaan, maar om verder te reizen. We laadden onze fietsen op een container in Rotterdam met bestemming Kaapstad. Een nieuw hoofdstuk begon, toen we een paar weken later in Zuid-Afrika op de startknop van onze motoren drukten. Open grenzen en nieuwe landen om te verkennen, recht voor ons.

Hoewel niet veel zeker is deze dagen, is er één ding dat we zeker weten. Vanaf hier is de enige weg omhoog!

Aan het begin van onze tweejarige reis, voornamelijk over het Afrikaanse continent, komen we vast te zitten in Soedan, met de onrust van de burgeroorlog in Ethiopië onder onze neus en de beperkingen van Covid op onze rug.

Gestrand in de dorre, onherbergzame steppe van de driehoek Soedan-Ethiopië-Zuid-Soedan, stuiten we op een bruisende bron van menselijkheid die ons op haar golven door de komende moeilijkheden voert.

Overweldigd door de onuitsprekelijke gastvrijheid die we ontvingen en door de complexiteit van de contexten waarin we ons mochten onderdompelen, voelen we nu de drang om door te geven wat we ervaren hebben.

De tijd doorgebracht in de dorre woestijnstaat Soedan, die voor veel reizigers eerder een hindernis dan een hoogtepunt is, overtreft in zijn emotionele intensiteit alle andere ervaringen van onze derde reis van 24 maanden tot nu toe.